در این وضعیت، بانک‌های چین و هند هم چندان همکاری نمی‌کنند و بدتر می‌شود. هر راهی که می‌رویم بعد از مدتی به مشکل می‌خوریم. از آنجایی که شرایط را پیش‌بینی می‌کردیم، هم تولیدکننده‌ها از چند ماه پیش بیشتر دارو تولید کرده و هم وارد کننده‌ها بیشتر وارد کرده‌اند.
واردات دارو به این شکل است که به محض ورود، از گمرک مستقیم به شرکت پخش می‌رود. شرکت پخش هم سه ماه دارو دارد و بیماران مزمن به اندازه مصرف 2، 3 ماه دارو در خانه دارند. الآن نسبت به قبل 3 ماه بیشتر دارو وارد کرده‌ایم. اما تنش در بازار اینطور ایجاد می‌شود که شرکت پخش مجبور است که قطره چکانی توزیع کند، داروخانه هم به همان شکل رفتار می‌کند و بیمار هم می‌ترسد و می‌خواهد که بیشتر از نیازکوتاه مدتش تأمین کند.
برای سال 98 هم، تا فروردین و اردیبهشت دارو داریم، ولی وضعیتمان برای بعد از آن قابل اطمینان صددرصد نیست. درباره قیمت هم بارها گفته‌ام که قیمت‌های ما با توجه به قیمت ارز و هزینه‌های گمرکی و… قیمت تمام شده حساب می‌شود و وضعیت طبیعی است. در این شرایط، وظیفه بیمه و طرح تحول نظام سلامت است که بودجه داشته باشند و قیمت‌ها را ثابت نگه دارند.
