مشاور عالی وزیر بهداشت به سایت خبر اتاق تهران گفت:
وقتی یک موضوعی و بنگاهی شرایط بین المللی شدن داشته باشند سرمایه گذاری خارجی در آن صورت می گیرد ولی هدف فقط بازار همان جایی که بنگاه در آن جا قرار گرفته نیست بلکه توسعه صادرات هم می تواند باشد.
دانش جعفری مشاور عالی وزیر بهداشت در برنامه تحول در نظام سلامت با اشاره به اینکه ما در بخش سلامت فرصت ها و پتانسیل های بالایی برای جذب سرمایه های خارجی داریم، می گوید:« بخش سلامت بیش از بخش های دیگر موقعیت جذب سرمایه گذاری خارجی را دارد زیرا در این زمینه ما با بحث های انسانی طرف هستیم. الان شاید در خیلی از بخش های با محدودیت های انتقال تکنولوژی رو به رو باشیم ولی بخش سلامت این محدودیت را ندارد، نکته دیگر هم به بازار مصرف مربوط می شود، شما می بینید در شرایطی که ایران یا هر کشور دیگری در رکود اقتصادی به سر می برد ولی بخش سلامت آن با رکود مواجه نمی شود و چنین ویژگی به سرمایه گذار این پیام را می دهد که با تقاضای مشخص و حتی رو به افزایش رو به رو هست.»
او می گوید:« به صورت کلی جذب سرمایه خارجی با اهداف و اشکال مختلف می تواند صورت گیرد یکی از جاذبه های مختلف جذب سرمایه گذاری های خارجی آشنایی با تکنولوژی های جدید هست، وقتی یک موضوعی و بنگاهی شرایط بین المللی شدن داشته باشند سرمایه گذاری خارجی در آن صورت می گیرد ولی هدف فقط بازار همان جایی که بنگاه در آن جا قرار گرفته نیست بلکه توسعه صادرات هم می تواند باشد. از این منظر ما می توانیم به بازارهای بین المللی دسترسی پیدا کنیم، صادراتمان را افزایش دهیم منتها این مستلزم سرمایه گذاری مستقیم خارجی هست یعنی خارجی ها بیایند ، منابع، مدیریت، تکنولوژی و… به کشور بیاورند و بهره برداری در اختیار آن ها باشد و بتوانند هم برای مصرف داخلی و هم صادرات از ایران به کشورهای دیگر برنامه ریزی کنند. »
او درادامه به یکی دیگر از اشکال جذب سرمایه گذاری خارجی که بیشتر ایران در این زمینه می تواند فعال باشد و تاکنون بوده اشاره کرده و می گوید:« اما اشکال رقیق تری هم از ورود سرمایه گذاری خارجی وجود دارد که در قالب تامین مالی خارجی مطرح است ، اتفاقی که در ایران هم شاهدیم. اخیرا تعدادی از کشورهای خارجی اعتباراتی را از نوع تامین مالی خارجی در اختیار ایران قرار داده اند، مثلا ما در مورد کره جنوبی می بینیم که پیشنهاد 8 میلیارد یورو سرمایه را داده اند، منتها شکل جذب این اعتبار به این شکل هست که هر کدام از موضوعات که متقاضی داشته باشد باید به صورت رقابتی با همدیگر از این اعتبارات استفاده کنند، یعنی مثلا ممکن است بخش حمل و نقل، صنعت، سلامت و… متقاضی باشند؛ همه این ها باید در خواست هایشان را ارائه دهند و از بین آن ها اعتبارات اختصاص پیدا می کند. نکته ای که در اینجا خیلی اهمیت دارد این هست که هم بخش خصوصی از این اعتبارات می توانند استفاده کنند و هم بخش خصوصی منتها بخش خصوصی اگر بخواهد از این اعتبارات استفاده کند باید طرحش مورد تایید وزارتخانه قرار بگیرد، یعنی مثلا اگر در حوزه دارو درخواستی از سوی شرکتی مطرح شود باید در ابتدا وزارت بهداشت آن طرح را تایید کند تا بعد کره ای ها اعتبارات را تخصیص دهند و در این شرایط تنها چیزهایی که از سوی شرکت های دانش بنیان و… ارائه می شود که برای کشور حیاتی خواهند بود، شانس تایید شدن و دریافت اعتبار را دارند.»
