به نام خدا
متن پیام دکتر محمود نجفی عرب
رئیس فدراسیون اقتصاد سلامت ایران
و ریاست کمیسیون اقتصاد سلامت اتاق بازرگانی، صنایع و معادن تهران
به مناسبت گرامیداشت روز پزشک و روز داروساز
به خصوص جهادگران عرصهی سلامت کشور که در راه صیانت از جان هموطنان خود (در مقابله با بیماری «کرونا») از جان ارزشمند خویش گذشته و ادعای وظایف اجتماعی-اعتقادی و حرفهای خود را، بر عافیت و هر داشتهی دیگری در این دنیا، مقدم داشتند.
همانانی که با آفرینش صحنههای بینظیر و بیبدیل ایثار، همت و رحمت و مهربانی، موجباب استعلاء نام کادر درمانی کشورمان را؛ نه فقط در جامعه ایرانی که در کل دنیا، فراهم آوردند و از این آزمون بزرگ بشری؛ با وجود تمامی کمبودها و نبودها، سرافراز و پیروز و موفقتر از کادر درمانی کشورهای دیگری (حتّی بسیاری از کشورهای صنعتی)، جان هزاران هموطن خود را حفظ نمودند و به الگوهای ماندگار اخلاق و اسوههای حسنهی ایثار؛ تبدیل شدند.
توفیقات الهی و درود ایرانیان؛ پیشتیبان و همره راه همگی آنان باد.
همچنین عرض ادب و احترام دارم به تمامی بزرگوارانی که در آستانه روز پنجم شهریور سال 1399 با ملاحظه این مطلب، مخاطب این مختصر عرائض (که به نیابت از همکارانم در فدراسیون اقتصاد سلامت ایران ارائه گردیده)؛ خواهند شد.
به خصوص اعضاء محترم جامعه داروسازی کشور که در گسترهی وسیع داروسازی و بخشهای مختلف چرخهای تامین دارو در حال کار و کوششاند.
…از مسئولان و اساتید محترم دانشگاهها و محققان؛ تا داروسازانی که عهدهدار مسئولیت خطیر وضع مقررات و یا نظارت بر کیفیت دارو هستند.
از همکاران و همصنفان گرامی فعال در بخش تدارکات داروی مورد نیاز و یا تامین مایحتاج تولید گرفته؛ تا داروسازان صنعتگر فعال در صنایع داروسازی (که در واقع سنگرداران منافع ملی در حوزه ساخت دارو محسوب میشوند) و همچنین همکاران بخش توزیع دارو و عزیزان داروسازی که درصف مقدم عرضهی دارو در داروخانهها و مراکز درمانی، به ارایه خدمت شاغلند.
داروسازان ارجمند، به یاد داشته باشیم از سال 1230 شمسی که جامعه داروسازی ایران در مدرسه دارلفنون با تعلیم 7 داروساز ایرانی (توسط یک معلم داروسازی ایتالیایی) شکل گرفت- تا سال 1309 که اولین اساتید ایرانی عهدهدار تعلیم و تربیت نسلهای بعدی جامعه داروسازی در اولین دانشگاه علوم طب (در آن زمان) شدند، تا به امروز که این جامعه علمی و دانشگاهی دهها هزار عضو دارد، این نخبگان جامعه داروسازی کشور بوده و هستند که طی مسیری نچندان هموار، رشته داروسازی را به یکی از مفاخر کشور، تبدیل نمودند.
اینک به مانند یک قرن اخیر و در آستانهی آغاز قرن پانزدهم، وظیفه تکتک ما اعضاء جامعه داروسازی (با همهی افتخارات و کاستیهایش) است که حاصل رنجها و زحمات هزاران داروسازی که پیش از ما؛ و قبل از زمان حال؛ صادقانه و با رعایت اخلاق، به کشور خود خدمت نمودند را؛ قدر بدانیم و برخود لازم و واجب بدانیم که هر یک از ما؛ به سهم خودمان بر دستآوردهای داروسازانِ نسلهای قبلی و داشتههای جامعه داروسازی، در همهی ابعاد و زمینهها (به خصوص فرهنگ و اخلاق) بیافزائیم.
همانطوری که در 10 سال اول همین قرن، فقط سه داروساز (یعنی مرحومان: دكترنامدار، دكتر مقدم و دكتر اعلم) به عنوان اولین اساتید داروسازی کشور، جامعه داروسازی 100درصد ایرانی را بنا گذاردند؛ تا امروزاین جامعه؛ هزاران عضو و صدها دستآورد داشته باشد، ما هم باید نهالهای دیگری به این بوستان بیافزائیم تا روزی از روزهای قرن بعدی هر یک از آنها به درختی تنومند تبدیل گردد.
البته که ما داروسازان؛ همانطوری که به داشتههای جامعه و صنف خود می بالیم، باید به اشتباهات و ضعفهای خودمان هم اذعان نموده و آفات و مخاطرات آن را بشناسیم و رفع و دفع کنیم.
امروز؛ بحث اصلی جامعه صنفی ما؛ بحث اخلاق است.
اخلاقی که متاسفانه با استانداردهای بالای اخلاقی جامعه داروسازی کشورِما؛ کمی فاصله گرفته است.
عزیزان داروساز(خصوصاً داروسازان جوان) باید توجه داشته باشند که عمدهای دستآوردهای داروسازی کشور؛ (همچون تکوین و تعالی صنایع داروسازی، ارتقاء ظرفیتهای دانشگاهی و استانداردسازی دارویی، حتّی افزایش تعداد داروخانهها و شرکتهای توزیعی)، بیش از منابع مادی، مرهون دانش اساتید این رشته و کار و تلاش فعالان این حرفه بوده که با دوستیها و رفافتها (حتی در زمان رقابتها) و اخلاقمندی و پایبندی به اصول اخلاقی؛ دانش و کوشش خود را همافزاء و موثر نمودند.
زیرا؛ اخلاق فرهنگ را میسازد و فرهنگ سنگ بنای توسعه و اعتلاء است و هرگز نمیتوان در یک فرهنگ عاری از اخلاق؛ به رشد و بالندگی و توسعه پایدار امید داشت.
لذا باید توجه و اهتمام داشت که عامل فرهنگساز «اخلاق» (به خصوص در این سالهای سخت و سرنوشتساز) نباید جای خود را (خدای نکرده) به ویروس بداخلاقیها دهد. زیرا هر بداخلاقی؛ دلهای ما را از یکدیگر دور مینماید.
نباید فراموش نمائیم که همهی ما داروسازان، (در هر بخش و حوزهای کاری این دانش)، مسافر یکی از کابینهای یک کشتی واحد؛ به نام «جامعه داروسازی» کشوریم و هر آسیبی که به این کشتی در حال گذر از دریای «پیشرفت» وارد شود، مخاطرات و زیانهای آن؛ به همهی ما باز میگردد.
از داروسازانی که در دستگاههای دولتی و عمومی شاغل به کارند، تا آنانی که در دانشگاهها هستند؛ تا آن بخش از ما که در حوزه صنعت و اقتصاد دارو مشغول فعالیت هستیم، تا عمده اعضاء جامعه داروسازی که در داروخانهها در حال ارایه خدمتاند، همه و همه؛ همواره باید به خود تاکید نمائیم: «احترام ما در گرو حرمت کل جامعه صنفی داروسازی است».
البته تشکلهای پُـرتعداد جوامع مرتبط با سلامت به خصوص جامعه داروسازی (از تشکلهای علمی تا انجمنها و اتحادیهها و سندیکاهای صنعتی، وارداتی و صادراتی و صنفی) در راه تقویت اخلاقمندی و فرهنگ صحیح مبتنی بر اخلاق، از مسئولیت بیشتری برخوردارند.
زیرا؛ اگر پیام و اهتمام تشکلها؛ ایجاد و حفظ همدلی و همراهی اعضاء نباشد، قطعاً تفرقها رشد و نمو بیشتری خواهند یافت و درست همانگونه که ویروسها در جمعها گسترش بیشتری دارد، اگر تشکلهای حوزهای سلامت؛ برای ایجاد صمیمیت بین اعضاء خود و صیانت از اخلاق حرفهای صنف، به درستی به وظیفه سنگین و حیاتی خود عمل نکنند، بددلیها و بدگمانیها در این کانونهای صنفی، سریعتر گسترش خواهد یافت.
پس بیائیم همهی ما فعالان حوزههای سه گانه اقتصاد سلامت (اعم از دارویی، بهداشتی و تجهیزات پزشکی)، در این آخرین سال قرن چهاردهم، با هم؛ برای ورود به یک قرن جدید، پُربارتر از قرن قبلی و تداوم روند تکاملی جوامع حرفهایی خود، کدروتها را کنار گذاشته و در پرتو رونق کشور و تامین بهینهی ملزومات و محصولات سلامتِ ممکلت، هر یک از ما ضمن رعایت اخلاق به دنبال روزی مشروع خودمان باشیم.
بیائیم با هر عقیده و شغلی که در عرصهی سلامت داریم، سازندهی بهتری برای فردای خود و صنفمان باشیم. به یکدیگر احترام بگذاریم، تا دیگران هم به جامعهی صنفی ما، احترام بگذارند.
باور داشته باشیم که اگر خدای نکرده صنف ما؛ خوشنامی خود را از دست دهد، دیگر نمیتوان برای آن آینده روشنی متصور بود.
به امید به همراهی و همدلی همهی ما فعالان حوزهی سلامت،
مجدداً؛ آخرین روزداروساز قرن چهاردهم خورشیدی بر تمامی اعضاء جامعه داروسازی کشور مبارکباد.
دکتر محمود نجفی
رئیس فدراسیون اقتصاد سلامت ایران